Een goed begin…
Met 24 van de 30 Nederlandse trainees besloten we om het weekend voorafgaand aan de trainingsweek in Lissabon te verblijven. Ik vond het gaaf te merken dat de anderen ook zin hadden om elkaar op die manier beter te leren kennen en een mooi feestje te bouwen. Want dat is natuurlijk wat je doet als je twee dagen in een zonovergoten stad met een bruisend uitgaansleven zit. Na een fantastisch weekend reisden we op zondag af naar kustplaats Vimeiro.
Maandag – Samenwerken in een internationale context is uitdagend
Ik begon fris aan de week en ging aan de slag met inhoudelijke trainingen (onder andere change management), teambuildingsactiviteiten en een business case. Met name het samenwerken met andere nationaliteiten leverde uitdagingen op. In mijn team zaten een Nederlander, een Belg en enkele Duitsers met verschillende achtergronden: Duits, Russisch, Roemeens en Pools. Elke nationaliteit had zijn eigen kenmerken, zo leek het. De Nederlanders waren het luidruchtigst en assertiefst; zij namen bijna altijd het voortouw in het geven van presentaties. De Belgen waren wat kalmer, op zichzelf gericht, maar ook niet bang om hun mening te delen. De Duitsers wachtten meer af, focusten zich op details en wilden alles perfect opleveren.
Dinsdag – De eerste irritaties…
Ik bleek niet de enige die deze kenmerken en verschillen tussen de diverse nationaliteiten opgemerkt had. Een aantal andere Nederlandse trainees irriteerde zich eraan dat niemand anders dan de Nederlanders wilden presenteren. In mijn eigen team merkte ik dat het moeilijk was om mijn teamgenoten een pro-actievere houding aan te laten nemen. Maar hoe kon ik dat omdraaien? Ik besloot een trainer 1-op-1 aan te spreken, mijn ervaringen te delen en te vragen wat ik hier aan kon doen. De trainer (h)erkende de situatie en gaf mij mee om de anderen meer ruimte te geven en tegelijkertijd geduldig te zijn. Sommige teamgenoten hebben meer tijd nodig om uit hun schulp te kruipen…
In plaats van zelf voortdurend met ideeën te komen, nam ik een faciliterende rol aan. Al snel merkte ik dat het hierdoor beter ging. Mijn teamgenoten brachten meer ideeën naar voren en stonden vaker op om te presenteren. Het was even wennen, maar ik merkte dat je op deze manier ook goed elkaars culturele kenmerken kon benutten. Het gedetailleerde werk van de Duitsers, het overzicht van de Belgen en de presentatievaardigheden van de Nederlanders bleken een goede combinatie te zijn. Net als iedere avond sloten we af in de disco, die zich in de kelder van het hotel bevond. Dat DJ Pedro elke avond dezelfde playlist ‘draaide’ mocht de pret niet drukken.
Woensdag – Wie staat open voor verandering? En wie niet?
‘Moet dit?!’, ‘Laten we het maar doen dan’, ‘Dit is toch mooi?!’ waren drie uitspraken tijdens een change management training die ik op het strand volgde. We stonden in twee rijen tegenover elkaar en moesten drie dingen van onze outfits veranderen. Daarna moest je sparring partner raden wat er veranderd was. Ik vroeg mij in eerste instantie af waarom we dit deden. Na de eerste ronde moesten we de opdracht herhalen. ‘Ok prima, ik kon nog wel wat anders verzinnen’. Een derde en vierde ronde volgden. ‘Hmm… het begon nu wel wat saai te worden’. Daar was herhaling vijf. Ik hoorde een van de trainees zeggen ‘Is this really necessary, or is it a test to see how long we can last without complaining?’ ‘No’ was het antwoord van de PwC-trainer, ‘it is all part of the assignment, repeat the exercise please.’
Een deel van de trainees had er geen zin meer in, terwijl anderen het accepteerden en er wat moois van maakten. Aan het eind van de opdracht tekende de trainer een change curve in het zand. De curve liet zien dat mensen verschillend omgaan met veranderingen. Van onwennig ‘waarom moeten we dit doen’, naar een dal waarin mensen terug willen naar hun oude werkwijze, tot uiteindelijk acceptatie van de verandering. En ieder volgt zijn eigen curve. Het was interessant om te zien hoe mensen binnen onze groep al verschillend met deze eenvoudige opdracht omgingen.
Donderdag en vrijdag – PwC biedt je Europese netwerkmogelijkheden
De laatste twee dagen werkten wij aan een (nagebootste) business case, waar wij in de rol van adviseurs de groeistrategie moesten bepalen voor een hotelketen. De theorieën en tools die wij gedurende de week hadden geleerd, pasten wij toe. Zo spitten wij onder meer alle informatie door om tot een gap analyse te komen, waarin wij de huidige situatie tegenover een to be-situatie zette. Dit hielp ons om na te denken over wat de cruciale veranderingen in het bedrijf zouden moeten worden. De samenwerking in mijn team verliep inmiddels soepel en er werd genoeg gelachen. De trainingsweek werd afgesloten met de eindpresentatie van onze oplossing aan het ‘bestuur’ van de klant. De presentatie verliep goed en zo werd de week succesvol afgesloten.
Bij het afscheid viel het mij op dat er geen goodbye maar see you later werd gezegd. En dat laatste kan ik beamen, want inmiddels ben ik mijn buitenlandse collega’s al vaker tegengekomen. Het is niet alleen interessant om te horen hoe buitenlandse collega’s problemen anders aanpakken, maar ook nuttig omdat ze tools delen die ik direct toe kan passen in mijn dagelijkse werkzaamheden. Proposals die ik uit het buitenland heb ontvangen helpen mij bij het schrijven van proposals voor klanten in Nederland. Zo kwam ik mijn teamgenoten eind november tegen op de PwC Europe Consulting Staff Day in Düsseldorf en in januari bij de Advisory University in Stockholm. En er volgen vast nog meer gelegenheden!
