Vrouwelijke studenten lopen steeds verder uit op mannelijke medestudenten

Geregeld verschijnen er artikelen in kranten en tijdschriften dat het niet botert tussen jongens en het onderwijs. Half jaren negentig gingen er voor het eerst meer vrouwen dan mannen naar het hoger onderwijs. Sindsdien gaan de statistiekcurven bij vrouwen consequent naar boven. Vrouwen presteren niet alleen beter aan hogescholen en universiteiten dan mannen, ze halen vaker een diploma en doorlopen over het algemeen hun opleiding sneller. Er zijn verschillende verklaringen geopperd voor deze achterstand. Voorbeelden hiervan zijn de verklaringen dat het aan de hersenen zou liggen, dat jongens vaak meer moeite hebben met het maken van een planning of dat ze mannelijke rolmodellen voor de klas missen. Deze verklaringen en adviezen zijn in wezen allemaal sekseneutraal en gaan dus even goed op voor meisjes. Het enige verschil dat wel parten speelt tussen mannen en vrouwen is dat vrouwen een duidelijker beeld hebben wat hun sekse voor invloed heeft in hun leven. Bij mannen is de invloed van hun sekse op hun leven wel een taboe. Mannen worden namelijk gezien als de standaard en ‘standaard’ is geen onderwerp van gesprek. Zoals feministen het zelfbeeld van de vrouw en van vrouwen zelf hebben proberen te veranderen, zou er op een soortgelijke manier ook iets moeten veranderen aan het onderwijs dat jongens krijgen en het beeld dat ze van zichzelf hebben. Het is geen gebruikelijke denktrant, maar in zekere zin moeten jongens hun sekse leren zien als probleem. Als mannen worstelen met hun studie, vertraging oplopen of hun tentamen niet halen, zouden ze zichzelf de vraag moeten stellen: komt dit misschien mede doordat ik man ben?