Het is vrijdagmiddag en ik zit lekker met een wijntje- op de bank. Ik heb er een dag als projectleider van het traineeproject ‘zon en wind op een rij en opslag mag erbij’ op zitten. Het is een ideaal momentje om even te reflecteren. Wat is mijn leven sinds september 2020 veranderd! Ik wil jullie graag meenemen in mijn leven als energietrainee en adviseur bij de Rijksdienst voor Ondernemen Nederland (RVO). Ik heb mijn eerste ‘grote mensen’ baan nu bijna vijf maanden en het bevalt mij enorm goed. Ik heb de juiste loopbaankeuze gemaakt. Ik zit zó op mijn plek. Het is druk, maar vervullend en ik heb altijd al moeite met stilzitten. Ik wil namelijk vooruit, iets betekenen voor de wereld om mij heen. Vanuit mijn huidige positie kan ik dat. Ik zal een korte toelichting geven (excuses als het een iets te staatrechtelijk verhaal is geworden, als bestuurskundige word ik daar nu eenmaal enthousiast van).
Nederland kent naast de twaalf ministeries nog ruim 160 andere overheidsorganisaties. Dit zijn o.a. onderzoeksinstellingen, inspecties en rijksdiensten. Samen met de ministeries vormt dit de Rijksdienst. RVO is een onderdeel van die Rijksdienst en voert beleid en opdrachten uit voor verschillende opdrachtgevers. Formeel valt de organisatie onder het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK), dit is dan ook waar de hoofdmoot van de financiering vandaan komt. Dit zegt natuurlijk nog weinig over wat RVO doet. Een ‘uitvoeringsorganisatie’ is namelijk nogal een abstract begrip. Ik werk in opdracht van EZK voor twee teams aan twee verschillende opdrachten, allebei in het kader van het Klimaatplan. De eerste betreft het optimaliseren van kennisuitwisseling tussen het RVO wind op land team en de RES-regio’s. De tweede betreft het ondersteunen van gemeentes bij het vinden van (beleids)tools om zon-op-dak te stimuleren. Toen ik begon met mijn werk had ik geen idee waar te beginnen of wat de RES-regio’s precies waren. Ik zal dat niet in detail gaan uitleggen, maar mocht je meer willen weten over hoe in Nederland de energie en/of warmtedoelstellingen vorm krijgen, kijk dan vooral eens op de website van NPRES .
Om deze twee opdrachten te volbrengen ben ik veel in gesprek met mijn collega’s, maar ook met ‘ondernemend Nederland’ in de breedste zin van het woord. Dit zijn ondernemers, maar ook decentrale overheden, NPRES en Hier opgewekt. Die gesprekken hebben tot doel in kaart te brengen aan welke kennis de RES-regio’s behoefte hebben, maar ook naar welke informatiedrager (webinar/factsheet/vraagbaak) vraag is en vervolgens het gevraagde kennisproduct te ontwikkelen. Deze opdrachten vragen om goede gespreksvoeringstechnieken, analytische vaardigheden en de competentie om bevindingen om te zetten in concrete acties.
Dat brengt mij bij een mooie brug naar het energietraineeship. Het is een plek om mijn leerdoelen te delen en om te horen hoe anderen hiermee aan de slag gaan. En eerlijk is eerlijk, dat heb ik vaker nodig dan ik zou willen toegeven. Het omzetten van bevindingen in concrete acties is voor mij een leerdoel. De combinatie van aan de ene kant praktijkkennis (mijn werk bij RVO) en aan de andere kant reflecteren met medetrainees helpt in het vinden van ontwikkelpunten, maar geeft ook zelfvertrouwen. Het is juist deze combinatie van training/reflectie bijeenkomsten en ‘een gewone baan’ die dit traineeship zo waardevol maken. Als het aankomt op ontwikkeling van professionele vaardigheden heb je een breed vangnet. Normaliter heb je jezelf, collega’s en manager om persoonlijke ontwikkelpunten te signaleren en daarmee aan de slag te gaan. Ik heb méér dan dat. Je medetrainees kunnen je andersoortige ontwikkelpunten aandragen, en belangrijker misschien nog wel, vertellen hoe zij zelf omgaan met vergelijkbare situaties. We staan immers allemaal pas aan het begin van onze carrières. We hebben vergelijkbare dromen en idealen maar ook vergelijkbare onzekerheden. Een groep van gelijkgestemden helpt mij in het erkennen dat niet alles perfect hoeft te zijn. Het is een bevestiging dat je niet alleen bent in je onzekerheid en geeft een gevoel van verbinding. Ik sta er niet alleen voor!
Maar maak je geen zorgen, het traineeship is niet alleen een praatclubje! Trainees werken ook samen aan projecten. In ben projectleider van zo’n project. Dit project sluit aan op de groeiende behoefte om, ondanks de netcongestieproblemen, tóch te kunnen aansluiten op het elektriciteitsnet. Vooral initiatiefnemers van Zon-PV projecten komen in de knoop omdat zij niet kunnen aansluiten op het net. In dit project kijk ik samen met vier medetrainees – Madeleine de Haan (Netbeheer Nederland), Sanduni Pathiraja (DNV GL), Antonie de Haas (ISPT) en Marte Altenburg (Arcadis)- hoe Cable Pooling en Lokale (Directe) Opslag kan helpen zoveel mogelijk zon-PV initiatieven gerealiseerd te krijgen. Voor hen die wat minder thuis zijn in dit onderwerp: bij cable pooling kun je de vergelijking trekken met ‘car pooling’. Je gebruikt maar één aansluiting voor meerdere opwek of gebruiksinstallaties. Lokale opslag kan worden gerealiseerd door bijvoorbeeld batterijen, maar andere innovatieve oplossingen met betrekking tot opslag passen hier ook bij. We zijn hiervoor in gesprek met onder andere koepelorganisaties, adviesbureaus, netbeheerders en initiatiefnemers. Het is een uitdagend project waarin we allemaal ons ei kwijt kunnen. Mijn persoonlijke voorspelling is dat we hier nog wel veel meer over gaan horen en dat zolang er nog onvoldoende geschikt personeel is om het net uit te breiden, we het vooral van dergelijke oplossingen moeten gaan hebben. Schaarste drijft immers innovatie!
En zo gaat de vrijdagmiddag over in de vrijdagavond. Mijn wijntje is inmiddels op en het eten bijna klaar. Voordat ik het weekend over mij heen laat komen wil ik nog één laatste oproep doen. Laten we vooral de verbinding met elkaar zoeken in deze digitale tijd! Ben je bezig met dezelfde onderwerpen als ik? Of heb je vragen gerelateerd aan wat ik doe? Voeg me vooral toe op Linkedin en/of stuur mij een berichtje.
