“Was het maar iedere dag crisis”
De avond kan worden omschreven als een avond die inspireert. Ondanks dat ik een volledig andere achtergrond heb dan de meeste aanwezigen neem ik een hoop leiderschapstips mee terug naar mijn dagelijkse praktijk. Zo start ik morgenochtend mijn dag met de uitspraak van Arjan van Gils “Was het maar iedere dag crisis”. Dit betekent namelijk dat je snel beslissingen neemt, soms zonder al te veel overleg. Je kiest meteen – vertrouwend op intuïtie en ervaring – de beste en juiste mensen, het moet namelijk in 1x goed, er bestaat geen tweede kans. Persoonlijk mis ik deze scherpte wel eens in de dagelijkse praktijk.
Tijdens de crisis manifesteert zich de leider. Als leider van de Public Sector denk ik dan meteen aan het maatschappelijk debat rondom de rol van de accountant en de verbetering van de kwaliteit sectorbreed. Ik verwacht dan ook leiders te zien in dit debat. Op ons vakgebied kan ik in ieder geval wel spreken van de grootste crisis die ik persoonlijk van dichtbij meemaak en ik ben het dan ook meteen eens met de volgende stelling: na de crisis is niets meer hetzelfde, dat geldt ook voor onze organisatie.
Uiteindelijk gaat het allemaal om mensen
Van Danny Hollestelle leren we tegen de wind in te fietsen. Het is belangrijk door te blijven gaan ook onder moeilijke omstandigheden. Stilstand is namelijk achteruitgang. Deze parallel is er ook met de overheid. De maatschappij en de mondige burger vragen meer en meer en alles wordt versterkt door de social media. De overheid moet door, de overheid moet innoveren. Dit vraagt veel van de organisatie en daar zie ik de parallel met de noodzakelijke veerkracht van een organisatie, zowel omhoog als omlaag, waar Danny over sprak. En uiteindelijk gaat het allemaal om mensen. De verantwoordelijkheid voor de mensen kan zwaar zijn. Op papier is een organisatieverandering en/of reorganisatie prima te bepalen. Maar daarachter zitten persoonlijke verhalen over arbeidsmobiliteit, een rol in de arbeidsmarkt en de impact op privé levens en gezinnen. Het nemen van besluiten hierover is zwaar, het kan eenzaam zijn aan de top. En aan de andere kant bespraken wij aan onze tafel de stelling “zijn wij feitelijk niet allemaal crisismanagers en als het makkelijk was, zou iedereen het kunnen”.
Henri Dunant
Vervolgens volgde de inspirerende woorden van Liu Liu. Het maakt feitelijk niet uit of wij een held zijn zoals Rode Kruis oprichter, Henri Dunant, of dat je naar eigen kunnen een bijdrage levert in een moeilijke situatie. Waar het om gaat is dat je het verschil wilt maken. Wat mij betreft maakt Liu het verschil en bij haar vraag “are you ready to help” zeg ik volmondig ja.
M/V
En dan last but not least de bijdrage van Dick Schoof. Hij bracht ons vijf belangrijke leiderschapsessenties die je ook kunt doorvertalen naar de dagelijkse praktijk. Nummer 1: ken elkaar, 2: onderschat de maatschappelijke impact nooit, zeker niet als er emotie mee gepaard gaat, 3: doe aan verwachtingsmanagement, doe geen loze beloften of beloften die je in de nabije toekomst klemzetten, 4: wees zorgvuldig in communicatie, breng de feiten en ga niet speculeren, en 5: oefenen, oefenen, oefenen. Na deze punten werd ik, en velen met mij denk ik, even stil van binnen na het aangrijpende verhaal over het crisismanagement rondom de MH17. Mensen die mij kennen weten dat ik niet vaak stil ben. Een mooi verhaal in wat je kunt noemen een zeer aangrijpende crisissituatie. Daarna volgde een prikkelende afsluitende stelling die koren om mijn molen is; kunnen leiders masculine en feminine talenten optimaal in een team combineren? In mijn stellige overtuiging kan dit en moet dit, zowel masculiene als feminiene en het liefst nog met vele diverse achtergronden.
Samengevat heb ik genoten van een avond waar ik veel inspiratie uit heb gehaald, het was een prettige kennismaking met de organisatie en u allen en ik kijk uit naar onze volgende ontmoeting.
