Stel je voor. Je bent begonnen aan een project met de ambitie om daar een groot succes van te maken. Falen is geen optie en je voelt je in je eentje verantwoordelijk voor het slagen van het project. Herkenbaar? Voor mij in ieder geval wel. Dit is namelijk precies hoe ik me voelde toen ik bij Allinq aan mijn opdracht begon. Ik stelde mezelf de volgende twee vragen: Wanneer ben ik nu echt succesvol? En wat is er voor nodig om met een voldaan gevoel terug te kijken op mijn werk?
Alles eraan doen om te slagen
Iedereen herkent wel het moment dat als je terugkijkt op je werk je bij jezelf denkt “chips! had ik maar’’, “wat als’’, “waarom heb ik dat niet meteen gedaan?’’. Deze momenten bepalen vaak of je met een tevreden gevoel terugkijkt op je werk. Helaas is het dan vaak al te laat om er nog iets aan te doen. En daar zit je dan met je rotgevoel ☹.
Hoe kun je deze momenten direct herkennen, en hoe moet je daar vervolgens mee om gaan?
Ik ben erachter gekomen dat ik acties liever uitstel als ik mezelf ongemakkelijk voel. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een presentatie geven voor een volle zaal, iemand bellen die je nog niet zo goed kent of jezelf kwetsbaar opstellen door hulp te vragen. Als ik dit wel meteen deed, dan keek ik hier later met een tevreden gevoel op terug. Als ik acties bleef uitstellen, dan kreeg ik een ‘’had ik maar’’ gevoel. Ik heb toen besloten om tijdens het project mezelf steeds de volgende vraag te stellen: ‘’Heb ik er tot nu toe alles aan gedaan om van het project een succes te maken?’’
Aan mij zal het niet liggen
Ik wilde alle twijfel over het niet succesvol uitvoeren van een project bij mezelf weghalen. En dat lukte! De oplossing voor mij was om de instelling “aan mij zal het niet liggen” te omarmen. Als ik in mijn project een vervelende situatie tegen kwam dan ging ik daar vervolgens niet over klagen. Ik nam mijn verantwoordelijkheid en ging ongemakkelijke momenten niet uit de weg. Daarnaast heb ik alle wensen van mijn opdrachtgever geïnventariseerd en ervoor gezorgd dat deze werden toegepast in het project. Op deze manier heb ik er alles aan gedaan om het project te laten slagen en nam ik alle twijfel bij mezelf weg. Ik kon vervolgens met een tevreden gevoel op mijn werk terugkijken.
En nu loslaten!
Met mijn strijdkreet “aan mij zal het niet liggen!’’ heb ik het rapport bij mijn manager neergelegd. Nu is het aan mijn manager om het verder op te pakken. Dit is hét moment om los te laten. De verantwoordelijkheid voor het succes van het project ligt dus niet alleen bij mij. Ik ben uit mijn comfortzone gestapt en heb gedaan wat er van me gevraagd werd… en meer! Voor mij is het project dus sowieso geslaagd. Besef dat je dus niet in je eentje verantwoordelijk bent voor wat er in het bedrijf gebeurt. Stel dat er uiteindelijk niks met je project wordt gedaan. Heb je dan gefaald? Je zult in je leven vaker falen dan slagen. Maar jij alleen bepaalt hoe je daarop terugkijkt als je eerlijk kan zeggen: “aan mij heeft het niet gelegen”
‘’I’ve missed more than 9000 shots in my career. I’ve lost almost 300 games. 26 times, I’ve been trusted to take the game winning shot and missed. I’ve failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.’’ Michael Jordan
