Een paar weken geleden zat ik met mijn nichtje van 2,5 in de tuin met een ballon. De mensen die mij kennen weten dat ik het liefst dag en nacht met mijn nichtje in de tuin zit, met of zonder ballon. Het was feest want oma was jarig. Helaas kwam er voor een korte periode een eind aan het feest: de ballon knapte en het was huilen. Gelukkig waren we voorzien van een groot reddingsteam: voor we het wisten kwamen papa, mama en oma aangerend. En toen? Toen werd het pas echt interessant.
Hoewel iedereen hetzelfde doel had, namelijk mijn nichtje zo snel mogelijk troosten, werden er nogal, hoe zal ik het zeggen, uiteenlopende tactieken uit de kast gehaald. Allereerst, de tactiek van papa. Hij pakte de ballon en begon te vertellen dat je een ballon met lucht opblaast en dat het kan gebeuren dat hij knapt als je er te hard op duwt. ‘Niets ergs, alleen een beetje schrikken he? De lucht die erin zit wil ontsnappen en dat is nu precies wat er is gebeurd.’
De mama gooide het over een hele andere boeg. Ze nam mijn nichtje in haar armen en begon haar te knuffelen ‘dat was even schrikken he?’ Daarnaast kreeg ze nog vijf dikke kussen en een aai over haar bol.
De laatste, oma, was meer van de verwennerij en afleiding. Ze kwam namelijk aangerend met twee spekjes ‘stil maar lieverd, kijk eens wat oma heeft..’
Ik stond op een afstandje naar dit tafereel te kijken en moest denken aan mijn werk en aan mijn collega’s. Sinds een aantal weken (oke, alweer bijna drie maanden!) leven we in een intelligente lockdown. Hoewel iedereen hetzelfde doel heeft, namelijk fysiek, financieel en mentaal gezond uit deze periode komen, worden er verschillende strategieën gekozen.
Sommige van mijn collega’s trekken zich wat meer terug om op nieuwe plannen te broeden terwijl anderen weer vol in de ‘doe-modus’ gaan en meteen actie ondernemen. Een aantal collega’s organiseert de ene na de andere online activiteit terwijl sommigen minder behoefte hebben aan al die online sociale drukte. Soms, zeker doordat je elkaar niet even in het echt kan zien, zorgt dit voor onbegrip. Waarom wil iemand álweer iets nieuws opzetten? Of ‘Waarom komt hij of zij nou niet met ideeën?’.
Maar weet je, sinds oma haar verjaardag is het mij duidelijker geworden. Mijn nichtje met twee spekjes in haar hand, knuffels en nieuwe feitjes laat het mij zien. Er is niet één weg is die ervoor zorgt dat het doel bereikt wordt: het héle reddingsteam hebben we nodig.
