Zo, je knippert een paar keer met je ogen en dan zijn die twee jaar voorbij en is het alweer bijna tijd om afscheid te nemen. Een heel bizar idee, maar ook een mooi moment om terug te kijken naar wat er allemaal gebeurd is tijdens deze periode.
Twee jaar geleden kwam ik uit een baan die me weliswaar inhoudelijk uitdaagde, maar waar weinig aandacht werd besteed aan persoonlijke ontwikkeling. Ik had in korte tijd een paar mooie stappen gemaakt en dus echt wel veel geleerd over de verschillende functies, maar ik kan niet zeggen dat ik mezelf echt tegen ben gekomen op persoonlijk vlak. Overigens zag ik toen ook niet echt voor me hoe dat zou gaan, want ik kende mezelf na 26 jaar toch zeker wel?!
Nu, twee jaar later, weet ik dat jezelf leren kennen een continue proces is, waarbij je eigen beeld steeds duidelijker wordt. Af en toe moet je dit beeld ook bijstellen omdat er dingen om je heen veranderen, maar langzaamaan wordt het steeds duidelijker hoe je in elkaar zit. Ik zie YSE daarin als een soort snelkookpan. Je people manager daagt je continue uit om op zoek te gaan naar je kernkwaliteiten, maar ook om na te denken wat je nog verder kunt ontwikkelen en hoe je dat dan zou doen. In de trainingen word je gevraagd om praktijkvoorbeelden voor te bereiden, zodat wat je leert niet alleen theoretisch blijft, maar je ook echt kan helpen in je opdracht. En dan zijn er nog je collega’s die in je trainingsgroep of talent area zitten en met wie je veel samenwerkt om bijvoorbeeld evenementen te organiseren of elkaar te helpen op basis van intervisie. Met andere woorden, je wordt continue gestimuleerd om het uiterste uit jezelf te halen en jezelf verder te ontwikkelen. De belangrijkste dingen die ik uit dit traject meeneem zijn:
1. Stop nooit met jezelf ontwikkelen
Als er iets is waar ik achter ben gekomen, dan is het wel dat er altijd meer over jezelf te leren is. Er zijn altijd dingen die je nog kunt ontwikkelen, of manieren om je kwaliteiten nog beter in te zetten. Door hier regelmatig actief mee bezig te zijn word je steeds krachtiger als persoon en het is echt zonde om daar geen gebruik van te maken.
2. Weten wat voor mij belangrijk is in een baan is misschien nog wel waardevoller dan precies weten wat voor functie je wilt doen
In mijn tijd bij YSE heb ik langzaam elementen verzameld die voor mij belangrijk zijn in een baan. Door een opdracht te doen bij Mars (125km van mijn huis) kwam ik erachter dat er toch echt wel een max zit aan de reistijd die ik over heb voor een baan. Een project bij Lely leerde me dat projectmatig werken met een duidelijk doel goed aansluit op mijn kwaliteiten en zo kan ik nog wel even doorgaan. Uiteindelijk neem ik vooral mee dat het heel belangrijk is om voor jezelf na te gaan wat voor jou de meest essentiële elementen zijn en dan vervolgens te toetsen in hoeverre verschillende functies daaraan kunnen voldoen. Een functie of bedrijf kan namelijk fantastisch klinken, maar als het voor jou het belangrijkste is dat je op je fiets naar je werk kan, dan is dat het eerste waar je naar op zoek moet gaan.
3. Het is oké dat je nog niet weet waar je over 20 jaar wilt staan
Deze sluit een beetje aan op het vorige punt. Ik heb mezelf altijd heel veel druk opgelegd omdat ik in tegenstelling tot veel mensen in mijn omgeving nooit antwoord wist te geven op de vraag waar ik over 5, 10 of 20 jaar wilde staan. Inmiddels heb ik rust gevonden in het feit dat ik vrij goed weet wat ik nu wil en dat het ook prima is om de rest van je leven nog niet volledig uitgestippeld te hebben.
4. Je hoeft niet alles al te weten of te kunnen, juist doordat je de vragen durft te stellen die veel mensen niet meer durven te stellen ben je van toegevoegde waarde
Omdat je als intercompany trainee voor korte periodes wordt ingezet bij verschillende opdrachtgevers, moet je elke keer zo snel mogelijk alle informatie vergaren die je nodig hebt om je opdracht uit te voeren. Wat ik gemerkt heb is dat de vragen die je daardoor continue stelt, heel erg gewaardeerd worden door de mensen om je heen omdat het best regelmatig vragen zijn die anderen ook hebben, maar niet meer durven te stellen omdat ze denken dat ze dit al moeten weten. Een van onze trainers zei een keer: “Je moet altijd die verbaasde kabouter blijven”, want ook al denk je te weten wat ergens mee bedoeld wordt, in definities en interpretatie kunnen zoveel verschillen zitten dat het heel waardevol is om te blijven vragen.
5. Je bent niet beter als je altijd maar doorzet en doorgaat
Hierin ben ik mezelf echt tegen gekomen vorig jaar. We zijn heel vaak geneigd om maar door te blijven gaan en heel veel van onszelf te verwachten met als groot risico dat je op een gegeven moment gewoon omvalt. Juist als je leert om hierin de balans te vinden tussen doorzetten, maar ook op tijd op de rem gaan staan, word je als medewerker een stuk stabieler en leer je om op een gezonde manier het uiterste uit jezelf te halen.
6. Geen enkele droom is onbereikbaar
Als je maar graag genoeg iets wilt bereiken, dan is alles mogelijk. Maar durf dan ook die stap te zetten om er vol voor te gaan. Dat is iets dat ik van een YSE collega heb geleerd. In zijn eerste motivational speech vertelde hij ons dat het zijn langgekoesterde droom was om ooit voor zichzelf te beginnen als motivational speaker en inmiddels staat hij ingeschreven bij de KvK en heb ik hem al een aantal keer mogen aanhoren. Dat heeft me echt geïnspireerd om na te gaan wat dat voor mij was en om daar ook vol voor te gaan. Het geeft echt super veel energie om iets te hebben om naar te streven en ook voor mij lijkt het erop dat die droom binnenkort in vervulling gaat. Dus durf te dromen en ga er gewoon voor!
