Leestijd: 3 minuten
“Haast vervuilt het bestaan. Soms was de beste keus om niet links of rechts te gaan, maar even stil te staan.”
Deze zin las ik laatst in het boek ‘Gisèle’ van Susan Smit en hij is een tijdje bij me gebleven.
Ken je dat gevoel? Dat je op zoek bent naar inspiratie of een ingewikkeld besluit moet nemen en dat het maar niet lukt, hoe hard je ook je best doet. Zo vaak heb ik dat geprobeerd te forceren op wilskracht. En dan komt het niet, het lijkt zelfs wel of het steeds stroever gaat hoe meer ik mijn best doe. En dan let ik per ongeluk niet op en dan komt het antwoord of de inspiratie opeens vanzelf als ik buiten loop of onder de douche sta. Dan ben ik blij verrast om te ervaren hoe moeiteloos en vloeiend het ook kan. En voor de fanatiekelingen onder ons: hoe snel en effectief.
Ik deel graag een ervaring met je die ik begin februari had. Nog net voordat de Corona crisis uitbrak, zat ik een week op de tropische Mentawai eilanden, op het eilandje ‘Palù Masokut’ om precies te zijn. Een paradijselijk stukje aarde zonder WiFi en alleen elektriciteit tussen 18:00 en 21:00. Deze digital detox was eigenlijk niet bewust ingelast, een uur voordat we naar het eilandje gingen zei de gastheer terloops “No, no WiFi there, too expensive.” Verrassing!
De eerste dag ervaar ik een soort fantoompijn. Op veel momenten heb ik de neiging om mijn telefoon te pakken en door mijn Instagram feed te scrollen of whatsapp te checken. Het valt me op hoe vaak ik deze impuls heb. Oh nee, geen internet. Hoe zou het met de mensen thuis zijn? Mis ik geen belangrijke dingen?
Op dag twee begin ik het al een beetje te waarderen. Ik merk dat ik met meer aandacht geniet. Bijvoorbeeld van het lokale Mentawaise gezinsleven: oudere broer geeft jonger broertje surfles op het strand. Vader gooit (letterlijk) de hond in de zee om hem even af te koelen. Moeder raapt kokosnoten en stopt ze in haar “mand rugzak”. Ik bestudeer deze taferelen vanuit mijn hangmat, zonder doel.
Op dag drie ben ik de zonsondergang aan het bewonderen. Opeens krijg ik een idee over een concretiseringsslag van onze visie voor Young Colfield die we al een tijdje willen maken. Iets waar ik al maanden op zit te broeden en wat maar niet lukt. Zo’n taak die steeds van mijn To Do List af valt, in mijn achterhoofd aanklopt en als ik er dan voor ging zitten kwam het niet. Ik werk het idee uit en in tien minuten is het gedaan.
Een paar uur later, terwijl ik een verse kokosnoot leegdrink op het strand, heb ik opeens glashelder welke opleiding ik volgend jaar wil gaan doen. Ik twijfel al maanden tussen twee opties. Plussen en minnen lijst, advies inwinnen, ‘nu ga ik beslissen’ momenten ten spijt, ik kwam er maar niet uit. En nu ‘opeens’ weet ik precies welke het mag worden en waarom. Glashelder, geen greintje twijfel.
Die avond lig ik wakker. Ik denk omdat ik zo uitgerust ben, we slapen hier elf uur per nacht, in het ritme van de natuur. Opeens ‘valt er een blog binnen’ die ik al maanden wil schrijven, woord voor woord. Ik pak mijn telefoon er maar bij en schrijf hem in een kwartiertje op. Hetzelfde heb ik een dag later met dit stukje tekst.
Ik weet niet precies waar ik heb geleerd dat de dingen moeilijk en ingewikkeld moeten zijn en dat alles middels ‘hard werken’ en op ‘wilskracht’ bereikt moet worden, maar ik ervaar steeds vaker dat dit (voor mij) niet waar blijkt te zijn. Het kan ook gewoon met plezier, vloeiend, luchtig. Heerlijk!
Ik maak de kosten-baten analyse nog even voor je:
Investering: drie dagen geen internet, in een hangmat liggen, over het strand wandelen, zwemmen, genieten, mijmeren, zon, zee en rust.
Opbrengst: Twee blogs en een nuttig idee. Helderheid over welke opleiding ik wil doen en ook nog een aantal persoonlijke inzichten die ik hier niet eens beschreven heb.
Conclusie: Mijmertijd is een schatkamer vol inspiratie.
Nu is het natuurlijk niets nieuws, dat inspiratie komt op de momenten dat je er juist geen druk op zet. Onder de douche, op de fiets, tijdens het horizon staren. Maar wat houd ik er toch van als ‘theorie’ wordt onderschreven met ervaring. Dan verandert het in wijsheid, dan is het echt van mij en is het doorleefd in plaats van een interessant concept uit een boek of een verhaal geleend van iemand anders.
Mijn voornemen en advies? Neem meer mijmertijd. Niet alleen op een tropisch eiland tijdens de vakantie. Juist ook tijdens een werkdag op je (thuis) kantoor. Reageer anticyclisch op je agenda. Ga naar buiten om een rondje te lopen. Juist als je druk bent. Neem de tijd om even lekker uit het raam te staren. Juist als je denkt ‘dat kan nu niet’. Organiseer ‘lege’ mijmer momenten in je agenda. Juist als je denkt ‘daar heb ik vandaag geen tijd voor’. Ben je moe? Rust even uit. In de baas zijn tijd. Ja echt, doe het gewoon. Niet eens omdat je het zelf zo lekker vind (of ook!) maar vooral omdat je er veel geïnspireerder, vrolijker en effectiever van wordt. Mijn zegen heb je.
