Als sportliefhebber mag ik erg graag naar sport kijken. En als ik sport zit te kijken, dan raak ik vaak geïnspireerd. Hoe bijzonder is het om te beseffen wat er voor een topsporter allemaal af kan hangen. Zo keek ik enkele maanden geleden vol bewondering naar de prestaties van Kjeld Nuis. Je zou kunnen zeggen dat zijn hele carrière af hing van die eerste race op de Olympische Spelen. Vaak lukte het in zijn schaatsloopbaan niet net op de momenten dat het moest.
Maar die ene dag, 13 februari 2018, kwam alles samen. Hij had geleerd om met druk om te gaan. Om zich te focussen op zijn taak: diep zitten en rake klappen maken. Het klinkt zo simpel. Maar voor hem was het zo simpel. Want hij was top getraind en gezegend met een sublieme techniek. En hij in de tussentijd geleerd dat, als hij de dingen, die in de training als vanzelf gaan, goed doet, dan komt het resultaat vanzelf. Hij wist dat er niemand zou zijn die dat beter kon dan hij. En dat er daardoor niemand was die beter zou zijn als hij. En zo won hij glorieus, zonder zich ooit te hebben hoeven focussen op het resultaat. Toen de druk op z’n hoogst was, deed hij waar hij goed in was: diep zitten en rake klappen maken. Het gevolg daarvan was een glorieuze overwinning.
Dit soort verhalen inspireert mij in mijn dagelijkse werkzaamheden, op meerdere manieren. Voor Kjeld gold dat hij vier jaar daarvoor (toen hij zich niet kwalificeerde voor de Spelen van 2014) zijn vizier richtte op de volgende Olympische Spelen. Vier jaar lang heeft hij het snot voor ogen getraind om die ene dag de beste van iedereen te kunnen zijn. Zin of geen zin, hij dacht alleen maar aan dat ene moment, zo ver in de toekomst. Ik heb ook wel eens minder zin in mijn werk. En soms denk ik op dat moment aan Kjeld. Dan denk ik aan waar ik wil komen in de toekomst. Zo weet ik weer wat ik op dat moment moet doen.
Wat mij natuurlijk ook inspireert is het toe kunnen leven naar die ene dag, dat ene moment dat het moet gebeuren. Dat moment waar zo ontzettend veel vanaf hangt. Om dan het hoofd koel te houden. Om dan rustig te bedenken waar je ook alweer zo goed in was. En dat dan ook nog eens tot in perfectie uit te voeren. Wow! Die druk kunnen reduceren tot een simpele taak waarvan je weet dat je er goed in bent. Ik vind dat ontzettend knap en heb daar enorme bewondering voor. En als ik dat zelf probeer toe te passen dan merk ik dat dit mij helpt. Het helpt me om bijvoorbeeld rustig te blijven bij een belangrijke presentatie. Om mij enorm goed voor te bereiden zodat ik weet: die taak, die kan ik. Die belangrijke presentatie voor een kritisch publiek? Dat is dan niet meer: dan duidelijk spreken en vertellen wat ik weet, wat ik heb voorbereid.
En zo is topsport niet alleen heerlijk om naar te kijken, zo leert het mij ook nog eens deze en vele andere lessen waar ik in mijn werkende leven wat aan heb. Alleen vind ik het stiekem wel jammer dat ik niet zo goed kan schaatsen als Kjeld..
