Ik weet het nog goed, mijn allereerste werkdag bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI). Bij deze organisatie zou ik de komende acht maanden rondlopen om een innovatieproces te bedenken en implementeren. Mijn eerste opdracht binnen het Talent Program. Mijn opdrachtgever staat op mij te wachten en neemt me mee naar mijn nieuwe werkplek. Terwijl ik achter mijn opdrachtgever aan loop, kijk ik om me heen. Veel nieuwe gezichten, een nieuwe omgeving en een nieuw team dat op mij aan het wachten is…
Goed, ik heb iedereen de hand geschud, aandachtig geluisterd naar alle namen en mezelf voorgesteld. Het teamoverleg begint en terwijl iedereen luistert naar een presentatie over een lopend project ga ik in mijn hoofd nog eens langs alle namen. Een aantal kan ik me, ondanks mijn inspanningen, niet meer herinneren. Gelukkig heb ik het ‘smoelenboek’ gekregen, dan kan ik straks iedereen nog eens opzoeken. Dit is toch het team waar ik de komende acht maanden mee ga werken en ik vind het belangrijk om hier onderdeel van te worden.
Onderdeel worden van het team, hoe pak je dat aan als het team niet bestaat uit leeftijdsgenoten maar uit meer ervaren medewerkers in een hele andere levensfase?
Het klinkt zo logisch en tóch zit het niet altijd in je systeem: plan met iedereen een koffie afspraak in. Regelmatig voel ik me toch ietwat bezwaard als ik een afspraak in de agenda zet, want neem ik dan geen kostbare tijd van de ander in beslag? Het antwoord is nee! Na de ‘koffiedate’ weet je meer over je teamgenoot en wordt de stap om hem/haar te benaderen veel kleiner omdat je ook beter weet waar deze persoon zich mee bezig houdt. Daarnaast focus ik tijdens het gesprek niet alleen maar op de werkrelatie maar ben ik ook benieuwd naar wie de persoon in zijn geheel is. Wat doet hij/zij in het weekend, huisdieren, sporten, woonplaats? Juist deze vragen stellen maakt het contact menselijk en verbindend, want wie weet ben je allebei wel dol op katten of luister je graag naar dezelfde muziek. Doordat ik iedereen op deze manier beter leerde kennen, en zij mij ook, voelde ik me al snel op m’n gemak in het team.
Naast de koffietjes kan je voor jezelf ook bewust een plek binnen het team creëren. Hoe dan? Nou, door gewoon mee te doen. Laat van je horen tijdens een overleg, stel vragen, opper ideeën en laat je teamgenoten weten wat jou opvalt binnen de organisatie. Doordat je nieuw bent, en dus nog niet van alles op de hoogte bent, dacht ik vaak nog niet gelijk van toegevoegde waarde te zijn. Maar vergis je niet, je bent nieuw en hebt daarom een open blik. Je kan patronen doorbreken, de sleur eruit halen en hernieuwde energie brengen. Je teamgenoten zullen dit alleen maar waarderen wat er gevoelsmatig voor kan zorgen dat je op een natuurlijke manier onderdeel wordt van het team.
Uiteindelijk is er één ding dat het allerbelangrijkste is en wat je niet moet vergeten: ben en blijf vooral jezelf. Mensen hebben het meestal snel door als jij je anders voordoet dan je werkelijk bent. Gesprekken voelen geforceerd en je komt niet natuurlijk over op deze manier. Teamgenoten weten op zo’n moment niet wat ze écht aan je hebben en voor jezelf is het alleen maar vermoeiend als je jezelf telkens voordoet als iets of iemand wat je niet bent. Wees eerlijk naar jezelf en je teamgenoten: het is niet erg als je soms liever alleen luncht, in stilte iets wilt uitwerken of juist hulp nodig hebt bij het opzetten van een presentatie. Iedereen is anders, werkt op een eigen manier en heeft eigen behoeftes. En onthoud vooral; niemand is perfect, want wat is perfect?
Na acht maanden zat mijn opdracht er op. Mede door de koffietjes, het meedoen en mezelf te blijven tijdens mijn gehele opdracht heb ik mogen ervaren hoe het is om in een korte tijd echt onderdeel te worden van een team. Natuurlijk vond ik het op momenten ook echt wel spannend en had ik ook zeker niet 1,2,3 mijn draai gevonden. Dit kost tijd en gun jezelf die tijd ook, dan weet ik zeker dat het lukt. Het is namelijk geen skill die je leert uit de studieboeken maar eentje die allang in jou zit, vertrouw daar op.
Tijdens het teamoverleg neem ik afscheid, en ga ik nog één keer in mijn hoofd langs alle gezichten. Inmiddels weet ik iedereens naam, weet ik wat ze doen in hun vrije tijd en waarom ze nog steeds met plezier bij DJI werken. Ik voel me met hen verbonden en dat is het fijnste wat er is tijdens een opdracht!
