“Wij geloven dat mensen vanuit zelfbewustzijn de wereld in beweging brengen.”
Dat is het hoger doel van Young Colfield zoals we dat vorig jaar expliciet hebben gemaakt. Stiekem was dit hogere doel allang aanwezig in de hoofden en de harten van iedereen bij Young Colfield, maar we voelden sterk de behoefte om dit expliciet te maken met elkaar.
Mooi natuurlijk zo’n hoger doel, maar wat bedoelen we precies met ‘zelfbewustzijn’? Van welk ‘zelf’ ben je je dan eigenlijk bewust? En kun je dan ook ‘onbewust’ zijn? Ik kan niet voor heel Young Colfield spreken, iedereen geeft uiteindelijk zijn eigen invulling aan het hoger doel. Ik kan wel iets vertellen over waar zelfbewustzijn voor mij over gaat. Voor mij betekent een groeiend zelfbewustzijn dat je steeds meer voorbij je ego kan kijken om vanuit je eigen kern in de wereld te staan.
Ons ego, dat kennen we allemaal. Het is dat deel van onszelf wat zich graag ergens mee identificeert. Bijvoorbeeld met een titel, ‘senior vice president of operations’, maar ook met eigenschappen zoals slim, knap, atletisch en ‘de beste in …’. We hebben allemaal deze neiging om onszelf ergens mee te willen identificeren en dat gebeurt dan ook continu. Sterker nog, het is een belangrijk deel van wat ons mens maakt. Hier is niks mis mee. Het gebeurt, of we het nou willen of niet. Wanneer het wel wat lastiger wordt is als we in deze identificatie gaan geloven en wie we zijn laten bepalen door onze prestaties of hoe mensen ons zien en noemen. Ons ego zelf vindt deze identificatie heerlijk en zoekt alsmaar naar de bevestiging hiervan. Wanneer de identificatie wordt bevestigd is er een gevoel van overwinning en extase (‘Wat heb je dit slim gedaan zeg, je bent echt een goede consultant’). Daar staat tegenover dat wanneer de identificatie wordt ontkend dit leidt tot een gevoel van afwijzing en angst (‘Ik had echt beter werk van je verwacht, hier kan ik niets mee’). Een dergelijke afwijzing vertaalt zich dan weer vaak naar ‘please’ gedrag enerzijds (‘Als ik nou maar extra hard werk, dan word ik wel slim gevonden’) of arrogantie anderzijds (‘Ach die man weet niet waar hij het over heeft, anderen vinden mij wel heel erg goed’). In beide gevallen, of het nou de extase van de bevestiging of de angst voor de afwijzing is, is het resultaat hetzelfde: wie je bent als mens wordt afgemeten aan iets wat buiten jezelf ligt.
Wat nou als we deze bevestiging uit onszelf kunnen halen in plaats van uit de buitenwereld? Als we ons zelfbewustzijn leren aanspreken? Dan hoeven we het hele identificatie spelletje niet meer te spelen. Je zelf hoeft zich namelijk niet aan zichzelf te bewijzen. Dat zou een beetje gek zijn. Je zelf weet dat je goed genoeg bent zoals je bent. Je hoeft niets meer of minder te zijn, je bent, punt. Deze realisatie, deze bewustwording, gaat vaak gepaard met een gevoel van rust, ruimte, vertrouwen en kracht.
Nog even over dat ego. Zoals gezegd is er niks mis met handelen vanuit je ego. Sterker nog, het veroordelen en afkeuren van je eigen ego komt juist vaak voort uit je ego (inception!). Echter, steeds maar handelen vanuit je ego kan wel vermoeiend zijn of je een onaangenaam gevoel geven. Vanuit ons ego moeten we van alles, voldoen aan bepaalde normen, regels en prestatielatten. De een moet aardig gevonden worden, een andere mag niet falen en weer een ander mag niet zwak zijn. Ons ego is in die zin behoorlijk dwingend en disciplinerend. En dat kan vermoeiend zijn. Wanneer we onze kern aanspreken voelt het anders, namelijk als willen, een sterk verlangen, in plaats van een moeten. Dat gaat vaak gepaard met enthousiasme, plezier en diep gevoelde overtuiging. Heel helder weten dat dit het juiste is voor jou.
Iedereen kan zijn zelfbewustzijn aanspreken, maar vaak is dat nog niet zo makkelijk. Soms zijn mensen bijvoorbeeld zo vertrouwd geworden met hun ego, dat ze niet meer weten dat er überhaupt een ander ‘sense of self’ is. Of je bent je er wel van bewust, maar je ego weet je toch steeds weer, op subtiele wijze, in de identificatie te trekken. Dat geeft niet, dat is nou eenmaal wat het ego doet. De gedachten over wat je allemaal wel niet zou moeten blijven opkomen, maar je hoeft je hier niet mee te identificeren. Het is een spel. Of eigenlijk een dans, je danst met de gedachten die opkomen zonder je erin te verliezen. En zo dans je door het leven.
Voor sommigen klinkt dit misschien wat vaag. Toch is de kern van dit verhaal, probeer je niet te laten leiden door je ego en luister naar je innerlijke kern, niet zo vaag als je zou denken. Sterker nog, als je er op gaat letten blijkt dit een universele boodschap te zijn die je op de meest onverwachte plekken tegenkomt. Een deel daarvan is semantisch. Ik heb het in dit blog over het onderscheid tussen je ego en je kern, anderen gebruiken termen als: kleine en grote zelf, hoofd en hart, denken en zijn, verwachtingen en je innerlijke stem. Uiteindelijk gaat het steeds over hetzelfde onderscheid.
Laten we eens kijken hoe anderen dit onderscheid beschrijven. Zelf spreekt de volksvertelling van de Cherokee indianen over dit onderscheid mij erg aan. Deze vertelling is mooi en speels in beeld gebracht in deze korte animatie. Zij spreken over het onderscheid tussen je ego en je kern met de verbeelding van een zwarte en een witte wolf die we beiden in ons hebben. Ik raad je aan om dit eerst te kijken voor je verder leest. Het verhaal van de witte en de zwarte wolf vertelt dezelfde boodschap: probeer je niet te laten leiden door je zwarte wolf en luister naar je witte wolf. Dit doe je door de witte wolf te voeden. ‘Wat aandacht krijgt groeit’ geldt ook hier, welke wolf geef jij aandacht?
Als je er op gaat letten, kom je deze boodschap op nog veel meer plekken tegen. Het is voor mij een sport geworden om deze boodschap te ‘spotten’ in boeken, muziek en zelfs reclame slogans. Iedere keer dat ik hem spot is een uitnodiging om bij mezelf in te checken op deze ene les. Het helpt om de rust, het vertrouwen en de kracht in mezelf te vinden. Denk bijvoorbeeld eens aan bepaalde Disney films. Disney is een meester in het stiekem verwerken van deze wijsheid. Bijvoorbeeld in de klassieker ‘Aladdin’, wanneer Aladdin voor Jasmine zingt.
“Tell me, princess, now when did you last let your heart decide?”
Of de recente ‘Let it go’ hit uit Frozen, waar het hele nummer precies dezelfde boodschap probeert over te brengen.
The wind is howling like this swirling storm inside
Couldn’t keep it in, heaven knows I’ve tried
Don’t let them in, don’t let them see
Be the good girl you always have to be
Conceal, don’t feel, don’t let them know
Well, now they know
Let it go, let it go
Can’t hold it back anymore
[…]
It’s funny how some distance makes everything seem small
And the fears that once controlled me can’t get to me at all
It’s time to see what I can do
To test the limits and break through
No right, no wrong, no rules for me
I’m free
Let it go, let it go
[…]
Let it go, let it go
And I’ll rise like the break of dawn
Let it go, let it go
That perfect girl is gone
Here I stand in the light of day
Let the storm rage on
Maar ook in onze hedendaagse muziek horen het we terug. Bijvoorbeeld in het prachtige nummer ‘follow the sun’ van Xavier Rudd:
When you feel life coming down on you,
Like a heavy weight
When you feel this crazy society,
Adding to the strain
Take a stroll to the nearest waters
And remember your place
Many moons have risen and fallen long, long before you came
So which way is the wind blowin’,
And what does your heart say?
Of wat dacht je van de slogan van de Triodos bank? ‘Volg je hart, gebruik je hoofd.’ Iedere keer als ik mijn pasje pak om te pinnen word ik er weer aan herinnert, het staat namelijk met grote letters op hun betaalpas.
De schrijver Paulo Coelho mag ook zeker niet ontbreken in deze lijst. In nagenoeg al zijn boeken vind je deze les wel op een manier terug, met als beste voorbeeld zijn bestseller ‘De Alchemist’,
“Remember that wherever your heart is, there you will find your treasure.”
Zelfs op een wat mij betreft heel onverwachte plek, de management literatuur, komt deze boodschap inmiddels terug, namelijk in de recent verschenen management bestseller ‘Reinventing Organizations’ van Frederic Laloux. Laloux beschrijft hoe de transformatie om je eigen ego en kern te leren onderscheiden de basis vormt van nieuwe manieren van organiseren en samenwerken. Het groeien van het zelfbewustzijn vindt volgens hem niet alleen plaats bij individuele mensen, maar ook daar waar mensen samenwerken in bedrijven en organisaties.
Wat moet je hier nu mee? Nou niks eigenlijk. Dat zou ook een beetje gek zijn na een heel pleidooi voor willen boven moeten. Wel kan het zo zijn dat je iets in dit verhaal herkent. Dat er een groeiend zelfbewustzijn is en dat je zowel de witte als de zwarte wolf wel eens bij jezelf bent tegengekomen. Dan is de uitnodiging om dit verder te gaan onderzoeken. Hoe zien de witte en de zwarte wolf er voor jou persoonlijk uit? En hoe worden ze bij jou gevoed?
Bij Young Colfield proberen we een bijdrage te leveren aan het groeien van je zelfbewustzijn. Zodat je de witte en de zwarte wolf in jezelf leert herkennen. Je niet te snel laat meeslepen door je ego en alles wat je zou moeten, maar je bewust wordt van de andere kant: wie je zelf in de kern bent en wil zijn.
Meer lezen over wat Young Colfield voor je kan betekenen? Klik hier
Ben jij hoogopgeleid talent, bijna afgestudeerd en op zoek naar een traineeship, business course of inhousedag? Of hulp nodig bij de zoektocht naar jou eerste droombaan? schrijf je dan in voor onze Talentpool!
