Time flies when you’re having fun. Gek genoeg sta je niet vaak stil om te bedenken wat je bereikt hebt, waar je nu bent en waar je heen gaat. Zo is opeens het moment daar dat mijn traineeship bij Young Colfield voorbij is en ik full time medewerker bij ABN AMRO ben. Als afsluiter van dit jaar is er nog één laatste training: de Check-out. Samen met Bas, Mark, Mike en Maxens uit mijn ABN traineegroepje kijk ik terug op afgelopen jaar.
Terugblikken met trots
Iedereen had een presentatie voorbereid waarin hij vertelde over het afgelopen jaar. Wat hebben we veel trainingen gehad zeg! Scrum training, Presenteren, Crowd Consulting, Foundations of Financial Risk, Intervisie, IT-skills, Drijfveren, Effectief communiceren, en Design thinking. En door middel van coaching gesprekken zijn we natuurlijk ook flink verbeterd op andere aspecten. Zo vond ik het eerst moeilijk om collega’s om hulp te vragen, maar doe ik dat nu zonder aarzelen. Daarnaast sta ik een stuk zelfverzekerder in mijn schoenen. In het begin is het natuurlijk ook wel logisch dat je niet helemaal begrijpt wat er gebeurt op de werkvloer. Oké, bij ABN had ik echt géén idee. Wie snapt nou wel wat er gebeurt als “er na de ET Refresh vanuit PR een Data Load nodig is vanuit de Back-Office om een Rollback te voorkomen”? Nou, dat snap ik nu wel!
Na de presentaties is het tijd om elkaar te evalueren. In de kamer hangt voor iedereen een poster met zijn foto er op. We gaan elke poster langs met post-its om te vertellen op welke prestaties van hem we trots zijn en wat we aan elkaar waarderen. Een fijn moment waarbij je mooie, maar vooral oprechte complimenten aan elkaar geeft. Bovendien was het een bevestiging dat al het harde werk van afgelopen jaar concrete resultaten heeft opgeleverd. Daar mogen we echt trots op zijn.
Klap erop
Young Colfield zou Young Colfield niet zijn als ze ons niet een uitdagende training zouden voorschotelen met een zeker out-of-comfort-zone gehalte. Er liggen bokshandschoenen klaar op de grond en alle tafels en stoelen zijn aan de kant geschoven. Dit onderdeel was vooraf niet gecommuniceerd, dus begint het zweet zich toch een beetje te vormen in mijn handen. In de hoek wacht voormalig militair Aaldrik ons op. Hij vertelt ons zijn indrukwekkende levensverhaal, waardoor we direct aan zijn lippen hangen. Volgens hem vertelt boksen je veel over wie je bent. Na een korte introductie waarin we leren gebalanceerd te staan en goed te stoten mogen we met elkaar sparren. Full contact.
Toen ik de bokshandschoenen zag had ik er eigenlijk geen zin in. Ik hou er niet van om iemand te slaan en ik hou er zeker niet van om geslagen te worden. Maar toen we eenmaal bezig waren en ik er helemaal in zat voelde het best fijn. Ik probeerde wat dingen uit en zag dat ik juist veel energie ervan kreeg om iemand aan te vallen. Samen evalueren we deze sparsessie. Deze actie was namelijk ook te vertalen naar mijn werk: ik mijd confrontaties meestal, maar als ik die wél aan ga krijg ik er echt energie van. Misschien moet ik dat vaker proberen.
We gaan door en ik ontvang een klap op mijn neus. Dat doet toch wel pijn en wakkert ook meteen iets in mij aan. Ik wil hem nu ook goed raken. Ik stap naar voren, stoot, stap naar voren, en stoot harder tot ik hem ook raak. We evalueren weer. Het viel hem op dat ik bij een klap meteen wraak wilde nemen en vroeg zich af hoe dit komt. Ik denk hard op na en constateer dat ik als ik word aangevallen soms inderdaad wraak wil nemen. Echter ga ik ook vaak juist iemand uit de weg daarna. Dat gaat lastiger bij een-op-een sparren natuurlijk.
Zo hebben we elke sparsessie weer waardevolle inzichten over hoe we zijn. Uiteindelijk was het fysieke aspect vrij inspannend, maar het mentale aspect nog veel meer. Niet alleen moesten we actief vermijden om geslagen te worden, we moesten vervolgens ook hardop nadenken over wat voor gedrag we vertoonden.
We sloten de dag gelukkig rustig af: met een koud pilsje en een paar grote dozen sushi. Zo konden we met een voldaan gevoel de deuren van YC voor het laatst achter ons dicht trekken.
YC out, ABN in
En dan is het YC avontuur klaar, maar gaat het ABN avontuur verder. Nu ben ik inmiddels ruim een maand in vaste dienst en een volwaardige werknemer. De overgang is heel geleidelijk gegaan, waardoor er eigenlijk niet veel veranderd is in vergelijking met vorige maand. Natuurlijk mis ik wel de borrels bij YC, maar ik spreek nog steeds af met mijn ABN groepje. Vorige week hebben we samen lekker geluncht in Amstelveen, deze week gaan we ’s avonds bowlen, en volgende maand doen we mee aan de ABN hackathon. Mis ik de trainingen van YC? Nou, die gaan hier gewoon verder! Volgende week start ik met een Duits cursus op woensdagavond (mijn stakeholders bij ABN zijn Duits) en volgende maand begin ik een cursus Financiële producten die ik tijdens werktijd kan volgen.
Het valt mij wel op dat ik meer uit de gesprekken van mijn manager bij ABN probeer te halen, omdat ik de coaching gesprekken vanuit YC niet meer heb. Ik leg mijn onzekerheden aan hem voor en merk dat hij actief meedenkt en oplossing voorstelt. Zo te zien probeer ik de dingen die ik fijn vond aan YC mee te nemen naar mijn huidige rol. En dat lukt prima.
Ben jij na het verhaal van Paul zelf geïnteresseerd geraakt door de combinatie van learning on the job binnen een dynamische bank en coaching & training vanuit een kleine informele organisatie? Neem dan contact op met Nina via Nina.Waterdrinker@youngcolfield.nl!
