Met de opmars van Generatie Z op de arbeidsmarkt staan we voor het eerst sinds tijden met vier generaties op de werkvloer. Baby Boomers, Digital Natives, Generatie X en Millenials: ze kunnen allemaal iets en willen allemaal wat anders. Wat betekent dit voor de onderlinge verhoudingen op de werkvloer?
In de afgelopen decennia is de manier waarop we werken in rap tempo veranderd. We gingen van een compleet uitgestippeld carrierepad waarvoor we alleen maar in het gareel hoefden te lopen (lifetime employment ) naar employability: de baas gaf aan welke kennis hij nodig had, en verwachtte dat we ons die kennis eigen maakten. Met de eindeloze mogelijkheden van het internet en een constante stroom aan informatie staan we inmiddels in een nieuwe fase: careercrafting. Het credo van de nieuwe werkende generatie: “Ik heb de ruimte van de wereld en heb de controle over mijn toekomst zelf in handen.”
Alle opties open
Dit veroorzaakt regelmatig spanningen op de werkvloer en in het bijzonder tussen de oudere en de huidige generatie. Er is een groot tekort aan goed opgeleide jonge talenten en daar zijn de jongeren zich maar al te goed van bewust. De wereld ligt aan hun voeten, dus echte standvastige keuzes maken kunnen ze niet. Want: morgen kan de wereld weer anders zijn. De HR-manager – gepokt en gemazeld in het vak – wil best een pad uitstippelen maar verwacht daarin wel de nodigde discipline. Maar de huidige generatie – die zijn opties liever open houdt – schrikt hier juist weer vanaf. Daarmee krijg je een eindeloos getouwtrek dat niemand goed doet.
“De wereld ligt aan hun voeten, dus echte standvastige keuzes maken kunnen ze niet. Want: morgen kan de wereld weer anders zijn. ”
De enige constante factor zijn wij
Het is dan ook nu meer dan ooit nodig om de kloof tussen de werkende generaties te verkleinen. En daarvoor zullen we allemaal een duit in het zakje moeten doen. De jonge medewerkers moeten zich bewuster worden van wie ze zijn, wat ze kunnen en wat ze willen. En managers met tientallen jaren ervaring moeten accepteren dat het onmogelijk is om vooruit te kijken in een wereld die met de dag verandert. We zijn tenslotte allemaal mensen met onze eigen wensen, behoeften en ervaringen. En dat is de enige constante factor in de toekomst die we hebben.
