Zit je lekker op de fiets. Je werkdag overdenkend. Besef je ineens dat je nog moet gaan kiezen wat je wilt gaan eten die avond. Italiaans, Aziatisch of Mexicaans? Met de lichtreclame van de lokale supermarkt al in zicht, maak je je keuze: Italiaans, daar heb ik zin in! Maar eenmaal in de supermarkt heb je vervolgens nog tientallen keuzes te maken. Wat betreft type pasta, de daadwerkelijke ingrediënten en de verschillende combinaties.
Wat dit al een stuk eenvoudiger maakt zijn recepten, zodat je precies weet wat je allemaal nodig hebt. De bereiding is niet al te moeilijk, en vervolgens kun je smullen van een heerlijke maaltijd. Wat je ook zou kunnen doen, is zelf experimenteren met allerlei ingrediënten. Dit kan totaal misgaan, waarbij de eerste hap resulteert in het trekken van een gek gezicht. Echter kan dit net zo goed gebeuren bij het volgen van een recept, waarbij je na een uur zwoegen, proeven, toch maar naar de lokale snackbar gaat voor een patatje-met.
Waar gaat dit verhaal naartoe? Nou, het leven bestaat uit keuzes maken, en open deuren, waarvan deze zin er eentje is. Elke keuze die je maakt, betekent dat je andere keuzes niet maakt, waarbij geen enkele keuze een garantie voor succes is. Zoals hierboven kun je kiezen om een recept te volgen, de zogeheten gebaande weg. Een andere keuze is om te experimenteren, waarbij je buiten de comfort-zone moet treden, buiten het veilige. Mens-eigen, wordt deze (kleine) sprong in het diepe minder vaak gekozen.
Is het nodig buiten deze comfort-zone te stappen? Nee. Is dit beter? Daar kan over gediscussieerd worden? Ga je er veel van leren? Jazeker! Hieronder een drietal redenen waarom je juist die stap in het onbekende moet zetten, want “wat een boer niet kent, moet ‘ie eigenlijk vooral eens proberen”!
- Als je niet exact weet wat je wilt gaan doen, betreft baan, sport, studie, noem maar op, kun je er door het simpelweg te proberen achter komen of het wellicht iets is. Zo niet? Dan weet je ook wat je nou precies niet wil. Zo kom je stap voor stap dichterbij datgene wat bij je past. Zo ben ik mijn traineeship begonnen onder het mom van “in verschillende keukens kijken” en ervaringen opdoen. De richting staat bij mij vast, maar middels de werkervaringen kom ik er steeds beter achter waar mijn sterktes en valkuilen liggen. Door te werken binnen verschillende omgevingen haal ik veel meer uit mezelf en de ervaringen. Momenteel doe ik een opdracht bij NS, werk ik nauw samen met de eindverantwoordelijke van de dagelijkse operatie binnen Nederland en adviseer ik tijdens calamiteiten. Had ik dit op voorhand verwacht? Nee. Maar mede door zulke ervaringen verwacht ik het over twee jaar allemaal nog een stuk duidelijker voor mezelf te hebben en kan ik de ‘out-of-the-box’ kennis meenemen naar andere opdrachten.
- Om rendement op jouw geld te krijgen, geldt vaak hoe hoger het risico, hoe hoger het potentiële rendement. Als je dit nou eens in een ander perspectief plaatst: je wilt bijvoorbeeld nog altijd heel graag een lange reis maken, solliciteren voor die ene baan of een drastische keuze maken door te veranderen van studie. Je bedenkt voor jezelf het ene na het andere argument om het vooral niet te doen. Maar zet dit eens af tegen het mogelijke rendement? Risico’s zijn er voldoende, namelijk weer een huis zoeken bij terugkomst van de wereldreis, afgewezen worden voor jouw droombaan, of erachter komen dat die ene studie toch weinig toekomstperspectief biedt. Maar het mogelijke rendement van het volgen van die dromen, met het maken van die wending, of de ervaring die je zult opdoen? Niet uit te drukken in woorden en getallen. Spijt zul je uiteindelijk vooral krijgen van dingen die je niet hebt geprobeerd. Zo heb ik na bijna een jaar te hebben gereisd, besloten om naar Amsterdam te verhuizen. Zonder concreet plan, met welgeteld twee mensen die ik in deze stad kende. Wat heeft mij dit opgeleverd? Een grote sociale kring, een mastertitel, ontelbaar mooie verhalen en een rugzak vol boeiende en leerzame ervaringen.
- Op mijn twintigste ben ik geëmigreerd naar Oostenrijk. Waarom? Het begon met een studie in Zweden. Daarna? Noem het een gevolg van het onderdeel zijn van de Erasmus-generatie, waarbij liefde mensen uit verschillende landen met elkaar bindt. Dit was destijds een behoorlijke beslissing, waarbij mijn rationele hoofd natuurlijk neigde naar de boerenkool, stroopwafels, drop en klompen. Emotioneel zat ik echter al lang in Schönbrunn, sprak ik Duits en droeg ik mijn Lederhosen. Op een koude dag in januari, net na terugkomst uit Zweden, was ik bij mijn broer in Amsterdam. Hij, elf jaar ouder en minstens elf jaar aan ervaring rijker, zei de volgende woorden: “in het ergste geval, leer je er een hoop van”. Zo’n twee weken later was ik onderweg met al mijn spullen, in de trein, onderweg naar de stad aan de Donau. Nog vaak denk ik terug aan deze woorden, waardoor het maken van een keuze een stuk minder bindend voelt.
Zo zijn er vaak momenten, van heel erg klein tot gevoelsmatig gigantische beslissingen, waarbij je kan kiezen tussen de rationele- en de ‘net-iets-minder’ rationele keuze. Geen enkel scenario dat zich in jouw hoofd afspeelt, zal exact hetzelfde zijn als wat later de uitkomst blijkt. Daarom, probeer het gewoon eens. Wat ik van dergelijke momenten en beslissingen buiten mijn comfort-zone heb geleerd? Mijn broer had gelijk, “een hoop!”
