Door: Janneke Ouwerkerk
De afgelopen zes maanden woonde ik voor Janssen in Bern (Zwitserland), waar ik werkte aan een nieuw product met levende micro-organismen. Ik werkte gepassioneerd aan iets waarin ik altijd in geloofde en kon tegelijkertijd genieten van de ongelofelijk mooie natuur in Zwitserland.
Hoe een LinkedIn bericht resulteerde in een verhuizing naar Bern
Het begon allemaal met een bericht op LinkedIn van een senior leider van ons bedrijf. Hij zag mijn passie voor het gebruik van microben als medicijn en nam de tijd om mij te informeren over een nieuw programma in Bern. Na het vormgeven van mijn opdracht startte een ingewikkeld organisatorisch proces. Om in Zwitserland te mogen werken had ik namelijk een werkvergunning nodig. Ik moest geduldig wachten op Formorrow, Janssen en de Zwitserse autoriteiten. En geduld is nou net niet mijn sterkste punt. Gelukkig kreeg ik goed nieuws: ik mocht in Bern werken. Zo reed ik met een volgeladen auto mijn nieuwe avontuur tegemoet.
Werken in Zwitserland
Het projectteam waarin ik werkte was geweldig! Zoals ik gewend ben bij Janssen was het een internationaal team. Er waren teamleden uit onder meer Zwitserland, Duitsland, Spanje, Portugal, Israël, Groot-Brittannië, Sharjah (UAE) en Rusland. Daarnaast was het team ook divers in persoonlijkheden. Soms resulteerde deze diversiteit in frustraties en misverstanden, maar meestal bracht dit ons waardevolle oplossingen. We konden namelijk vanuit diverse hoeken kijken naar de uitdagingen van het project.
De meeste teamleden werkte pas net in de farmaceutische industrie en er was dus weinig ervaring. Daartegenover stond dat het team een onuitputbare motivatie had om alles op de best mogelijke manier te ontwikkelen. Dit resulteerde vaak in lange werkdagen en avonden maar ook in een zeer bevredigend gevoel wanneer alles goed kwam. De energie die ons team elke dag meebracht was ongelooflijk motiverend en inspirerend.
“De energie die ons team elke dag meebracht was ongelooflijk motiverend en inspirerend.”
Het Zwitserleven
Tijdens mijn verblijf in Bern kreeg ik vaak de vraag wat ik miste aan Nederland. Ik moet toegeven dat dit niet veel was. Mijn man kon gelukkig vaak in Zwitserland zijn waar hij op afstand werkte en mijn vrienden en familie kwamen op bezoek. Ik had dus geen tijd om mijn vrienden en familie echt te missen. Wat ik wel miste, was de manier waarop wij de regels en voorschriften interpreteren. De Zwitsers hechten veel waarde aan het precies volgen van de regels. Ze zouden midden in nacht nog voor een rood stoplicht wachten terwijl er niemand is!
Een ander verschil tussen de Zwitserse en de Nederlandse cultuur merkte ik bij de bakker op de hoek. De eerste paar keer dat ik hier brood en gipfelli bestelde — in niet zo perfect Zwitsers-Duits — resulteerde dit in een zeer gereserveerde service. Een paar weken later, toen ik twee keer per week brood kocht en in bezit was van hun officiële stempelkaart, veranderde hun houding drastisch. Ze werden erg vriendelijk en hebben zelfs geholpen met het uitspreken van een aantal moeilijke Zwitserse woorden — probeer jij maar eens öpfuchüechli uit te spreken…
Home sweet home?
Na mijn terugkomst in Nederland moest ik wel erg wennen. Bijvoorbeeld aan het Nederlandse brood, ons vlakke landschap en de drukte. Ik kon niet meer in een uurtje ergens op een fantastisch berg staan of genieten van het geluid van de vogels (en niet alleen duiven). Aan de andere kant, omdat ik hier al routine had voor alle dagelijkse dingen, had ik de tijd om op te schrijven wat ik had meegemaakt. Ik ben heel erg dankbaar voor de inspanningen van Formorrow en Janssen om alles te regelen. Het was een geweldige ervaring. Merci vilmal! Dus, als jij nog steeds aarzelt om dat nieuwe avontuur aan te gaan: gewoon doen!
