Of andere klassiekers als; “Ben je dan pakkettenbezorger geworden?” of “Ja, er was laatst bij mij een pakketje bezorgd… kan jij dat uitzoeken?”. Een korte greep uit de vragen die ik uit mijn vriendengroep kreeg toen ik vertelde dat ik bij PostNL ging werken. Een beeld schetsen was lastig. PostNL staat immers bij het grote publiek bekend als de oranje bezorger die de beruchte blauwe envelop of lang verwachte wit-blauwe doos bij je komt bezorgen. Ik kan en zal het niemand kwalijk nemen. Waarom dan PostNL? Hoe de simpelste google zoekopdracht, leidde tot een fantastisch begin van mijn carrière.
Een korte Googletocht
Mijn naam is Kevin Faber, 24 jaar en inmiddels twee jaar werkzaam binnen PostNL. Ik ben tijdens mijn masterstudie Supply Chain Management aan de Erasmus Universiteit als afstudeer stagiair begonnen bij PostNL op de Ketenbeheer afdeling van Pakketten. Zo! Is dat officiële gedeelte ook voorbij. Geheel studentikoos begon ik tijdens mijn master een serieuze ‘Googletocht’ naar de perfecte afstudeerstage. Het eerste resultaat van afstudeerstage.nl was dan ook een vacature bij PostNL. “PostNL? Huh? Dat zal toch niet. Kan me niet voorstellen dat die vacature mij aan zal spreken.” Zo stond PostNL vanaf de start al 1-0 achter. Terwijl ik de vacature las, sprak er toch een duidelijk enthousiasme en energieke trots uit de tekst. Onder het mom van niet geschoten is altijd mis, solliciteerde ik op de vacature en een week later kon ik bij Recruitment op gesprek. Twee gesprekken met managers verder wist ik dat ik per 1 Oktober kon gaan starten met mijn stage.
Als Supply Chain student dacht ik niet als eerste een logische match in PostNL gevonden te hebben. Maar niets bleek minder waar. Voor mijn eerste gesprek kwam ik nog in pak. Om op de werkvloer gelijk al te horen dat ik dat pak voortaan niet meer aan hoefde te trekken. Men was open en eerlijk tegen elkaar en ook tegen mij als buitenstaander; het bedrijf is losgekomen van de ‘strak-in-pak’ cultuur die meer traditionele sectoren of bedrijven in haar greep heeft. Een bedrijf vol jonge mensen, frisse blikken en gelukkig voor mij; zat spijkerbroeken en sneakers te vinden. Van jongs af aan ben ik fanatiek amateurvoetballer en laat ik nagenoeg niks dat in de weg komen. Ik herinner me nog dat mijn manager mij vertelde voortaan niet meer met mijn voetbaltas naar kantoor te komen, maar flexibel om te gaan met mijn werkuren en locaties. 40 Uur werken in de week maakt je niet een goede werknemer of stagiair, je doelstellingen scherp en eerlijk stellen én behalen wel.
“Oprotten jong pikkie!”
Terug naar de match met Supply Chain, daar begon ik immers. Wat ik tijdens mijn stage en mijn direct daarna gestarte management traineeship merkte, is dat het bedrijf misschien wel een van de meest interessante takken van logistiek bedrijft. Dagelijks krijgt het te maken met de immense stromen die in 24 uur heel Nederland moeten doorkruisen. En dat ook nog eens verspreid over alle voordeuren in het land. Al snel werd voor mij duidelijk dat als je van een logistieke uitdaging houdt, PostNL een serieuze overdenking verdient.
In het management traineeship startte ik als 22-jarige mijn carrière in Nieuwegein. Ik gaf leiding aan het sorteer- en distributieproces van onze Pakketten vestiging. Niet alleen waren wij met ons team verantwoordelijk voor gemiddeld vijfenvijftigduizend pakketten per dag, tijdens een dienst waren er gemiddeld 300 man aanwezig om leiding over te geven. Van vroege ochtenddiensten tot late nachtelijke uurtjes met personeel dat al 40 jaar binnen PostNL werkt tot elke dag weer een paar nieuwe collega’s tegenkomen, voor mij heeft PostNL het complete pakket. Dat betekende ook dat ik een stuk jonger was dan veel van mijn collega’s. Ik weet nog dat collega Jan op mijn eerste dag in Nieuwegein zei dat ik als ‘jong pikkie beter mijn kop kon houden’ en moest leren van de échte mannen.
Een jaar later gingen Jan en ik overigens als vrienden uit elkaar. Van een grote groep familie in Nieuwegein leerde ik vooral om coachend te leiden, met verschillende manieren van weerstand om te gaan en om sturing te geven aan een zeer divers team. Na ongeveer een jaar was de routine in het werk wat minder plezierig geworden. Via de Talent Development afdeling kwam ik snel in contact met een collega om te kijken hoe we een volgende stap voor mij konden vormgeven. Overal waar ik kwam, werd ik met eenzelfde gastvrije energie ontvangen en zag ik mogelijkheden. Ik wilde graag op basis van logistiek gedachtegoed, wat meer de commerciële kant op om de voorkant van ons bedrijf beter te leren kennen. Enkele gesprekken later had ik mijn nieuwe roeping gevonden binnen Team Health. Ik ben sinds vorig jaar Business Developer en mag in mijn werk met (potentiële) klanten gezamenlijk nieuwe proposities ontwikkelen die bijdragen aan een betere en gemakkelijkere gezondheidszorg voor patiënt en zorgprofessional.
Tijdens het traineeship kregen we diverse trainingen en mogelijkheden om met onze persoonlijke ontwikkeling aan de slag te gaan. Niet alleen leerde ik hoe mijn gedrag mensen, ruimten en sferen kan beïnvloeden, ik leerde ook om dat sterker in te zetten en soms dus minder naar de voorgrond te brengen om effectiever te worden. Ik kreeg een hechte band met veel van mijn groepsgenoten en naast gezelligheid kunnen we elkaar op professioneel gebied goed uitdagen omdat we elkaars leerwegen zo goed kennen. Inmiddels is het bijna het einde van het traineeship en is eigenlijk mijn reis nu pas echt begonnen. Ik weet dat ik de komende jaren nog gelukkig binnen PostNL kan zijn en een bedrijf heb gevonden dat mij op elke vraag of twijfel een geruststellend antwoord kan bieden. Uitgeleerd ben ik nog niet, maar wel een stuk wijzer. Mijn eindstation? Geen idee. In ieder geval als gelukkig voetballend vader met werk dat zich hierop naadloos kan aansluiten.
